De ontwikkelingen staan niet stil

De ontwikkelingen staan ook in een klein, drassig dorpje als Hensbroek niet stil. Zeker de eerste tien jaar van het bestaan van het HBtje verandert er veel.

In een van de eerste nummers van het HBtje lezen we in de rubriek “Van de redactietafel”,  dat  de zogenaamde nieuwe nieuwbouw van Hensbroek in een vergevorderd stadium is gekomen; de huizen zijn allemaal bewoond en de bouwweg is al gedeeltelijk vervangen met aan beide zijden een trottoir. Met de zogenaamde nieuwe nieuwbouw wordt de Woudrustlaan bedoeld.

De kern van Hensbroek krijgt al een heel ander aanzicht met de bouw van het café van de firma Veul (Het Springende Paard) en het slagersbedrijf Bleeker en het kruidieniersbedrijf Veul in 1972.

In oktober 1972 ontvouwt de gemeente haar plannen voor een nieuw bestemmingsplan aan de Kerkweg. In het plan, later bekend als ’t Ouwe Hof, komen 16 woningwetwoningen, 15 premiekoopwoningen en links en rechts daarvan zeven respectievelijk zes woningen in de vrije sector.

Op 3 maart 1976 stemt de raad in met de aankoop van grond van de diaconie der Nederlands Hervormde gemeente, gelegen achter ’t Ouwe Hof. Op deze grond wordt het plan Waterweidje gerealiseerd, een wijk van totaal dertig woningen. Midden 1979 betrekken de eerste bewoners van hun woningen.

Later volgen nog de woningbouw aan de Burgemeester Straathoflaan en de Roodeswerf, maar dan maakt Hensbroek al deel uit van de nieuwe gemeente Obdam.

Daarnaast komen er diverse voorzieningen die het leven in Hensbroek plezieriger maken, zoals de nieuwe ijsbaan aan de Burgemeester Kooimanweg, de peuterspeelzaal, het gymnastieklokaal en het nieuwe voetbalveld met kantine en kleedgelegenheid aan ’t Ouwe Hof en de nieuwe basisscholen aan de burgemeester Kooimanweg.

Andere wat minder zichtbare, maar zeker niet minder belangrijke, voorzieningen zijn de komst van aardgas en de aanleg van het hoofdriool.

Jaap Kroon